Sóñame

Enviado por LBA o día 17.04.2009

Así,como nunha fantasía adolescente.
Díxome: sóñame como queiras, porque te deixo.
E estabamos nunha cociña. Pequena. De fogóns de butano e nun ático da zona vella.
Decidín que todo era fermoso e baixeille a cremalleira do pantalón. Respostoume enchendo a miña man pouco a pouco...
Logo, xa todo foi un in crescendo e as cousas deixaron de ser o que eran.
Case pura violencia, sobre todo aquilo co rolo de amasar.